Ronald McDonald Kinderfonds huizen

Ons verblijf in het VUMC Ronald McDonald Huis - september 2017

Dat het Kinderfonds geweldig werk verricht wist ik al. Hoe hard het nodig is ontdekte ik tijdens ons verblijf in september 2017, toen Félice was opgenomen in het VUMC. De warmte, liefde en zorgzaamheid die er in de huizen hangt is bewonderenswaardig. 

Toen wij hoorden dat Félice overgeplaatst moest worden van het Spaarne Gasthuis naar het VUMC was mijn eerste zorg; hoe kan ik dan continue bij haar zijn? De geweldige verpleegkundigen hadden toen al geregeld dat wij terecht konden in het Ronald McDonald Huis op 2 minuten lopen van het ziekenhuis. We werden ontvangen door een lieve vrijwilliger die ons meteen wegwijs maakte. Onze ouders waren ook welkom in het huis. Wat heel fijn was want Tim kon daardoor meteen naar Félice kon en mijn moeder bleef bij mij zodat ik kon kolven. Er werd meteen kraamzorg aangeboden en als we even "thuis" kwamen was er altijd iemand die een luisterend oor bood.

Begin april 2018 begon ik voor de stichting aan een plan om zoveel mogelijk ouders te bereiken. Zo kwam ik ook weer bij het Kinderfonds terecht. Vooropgesteld hoopte ik natuurlijk dat alle ouders vol zorgen, hun kindje gezond weer mee naar huis mogen nemen na een verblijf in het Ronald McDonald Huis. De harde realiteit is alleen dat niet alle kindjes het halen. Ik stuurde een mail en een informatiepakketje en al snel ontving ik een reactie dat ze graag hielpen Stichting Félice bij de ouders die het nodig hebben onder de aandacht te brengen. Nu zijn alle huizen voorzien van informatiepakketjes. Daarnaast ontving ik een mail of ik mijn verhaal over Félice, ons verblijf in de het Ronald McDonald Huis en de stichting wilde vertellen voor hun magazine de (t)Huis. Natuurlijk wilde ik dat. Ik voelde me vereerd en het was tevens voor mij de uitgelezen kans om de geweldige vrijwilligers te bedanken.

Ik ben helemaal niet van het bakken maar die ochtend stond ik al om 07:00 uur in de keuken om een lading brownies te bakken als bedankje voor hun geweldige zorgen en werk. Ik kan niet ontkennen dat ik die ochtend enigszins gespannen was. Voor het eerst weer terug naar een plek waar je eigenlijk nooit had willen zijn. Maar dat gevoel verdween meteen toen de deur werd opengedaan door Victoria en huismanager Marlies al op mij stond te wachten. Ik voelde mij meteen "thuis" en begon meteen druk te vertellen over Félice, mijn verblijf en de stichting. Samen met Marlies stak ik een kaarsje aan voor Félice. Afgelopen jaar brand ik eindeloos veel kaarsjes voor en bij haar. Die zaterdag had Félice even haar "eigen plekje" in het huis.

Met het mooie Ronald McDonald konijn vertrok ik huiswaarts. Met een heel grote lach op mijn gezicht van dankbaarheid en vol energie.In het najaar 2018 verscheen ons verhaal in het magazine (t)huis van het Kinderfonds.